Historia Szkoły Podstawowej nr 6 w Brzegu Dolnym nierozerwalnie wiąże się ze szkołą katolicką, wybudowaną na Warzyniu, przed wybuchem wojny, do której uczęszczały dzieci niemieckie. Po wojnie nowe władze nie uruchomiły tej szkoły i dzieci osadników musiały chodzić do odległej Szkoły nr 1.
W pierwszej połowie lat 50 obok Warzynia rozpoczęto budowę osiedla mieszkalnego, które nazwano Warzyń Nowy i wówczas postanowiono otworzyć szkołę, w budynku dawnej poniemieckiej szkoły katolickiej. Tak zapoczątkowała działalność Szkoła Podstawowa nr 4 (dziś przy ulicy Wilczej), do której uczęszczały dzieci z Warzynia i częściowo Warzynia Nowego. Pozostałe dzieci chodziły do Szkoły nr 1, ponieważ „czwórka” była zbyt mała.
Powstała konieczność budowy nowej szkoły, co nastąpiło w latach 60 (1964 – 1965). Nowa szkoła budowana była przy ulicy Młodzieżowej, w ramach akcji „1000 szkół na 1000 lecie”, ale jej budynek stał się również siedzibą, na blisko 30 lat, liceum ogólnokształcącego.
Pierwsi absolwenci szkoły podstawowej, w wyniku reformy (szkoły 7 – klasowe stają się 8 – klasowymi) kończą ją w 1967 r.
Po otwarciu Szkoły Podstawowej nr 6, mała Szkoła nr 4 na Warzyniu istnieje nadal, aż do roku 1969, kiedy to zostaje włączona do „szóstki” i traci swoją odrębność.
W dawnej „czwórce” uczą się dzieci młodsze, a w nowej „szóstce” pozostałe.
W 1973 r. „szóstka” przekształcona została w Zbiorczą Szkołę Gminną, do której dowożono dzieci z klas V – VIII z Żerkowa, Godzięcina, Wałów Śl., Jodłowic, Starego Dworu, Naborowa, a później także z Radecza, Żerkowa i Bukowic. Mimo pogorszenia warunków pracy, szkoła realizowała bardzo bobrze swoje zadania dydaktyczno – wychowawcze.
W 1974 r. do ZSG uczęszczało 456 uczniów.
Druga połowa lat 70, w historii placówki, charakteryzuje się dalszym pogorszeniem warunków lokalowych. Spowodowane to było wzrastającą liczbą dzieci, w związku z trwającą rozbudową osiedla Warzyń II oraz dowożeniem do szkoły, od 1978 r., wychowanków Domu Dziecka w Godzięcinie.
W 1983 r., w wyniku kolejnej zmiany organizacyjnej, szkoła przestaje być „zbiorcza”, a dzieci z okolicznych wiosek dowożone są do Szkoły nr 1 i Szkoły nr 5.
Decyzję tę władze oświatowe podjęły w obliczu skrajnie trudnej sytuacji , gdyż szkoła „pękała w szwach” – dzieci przybywało, sal lekcyjnych nie.
Zajęcia rozpoczynały się o godzinie siódmej, a kończyły po godzinie 19. Odbywały się w najróżniejszych miejscach: w bibliotece, na stołówce, a także poza budynkami szkolnymi – w bloku mieszkalnym, świetlicy działkowców, w pawilonie handlowym… Ale te rozwiązania ratowały sytuacje w niewielkim stopniu.
W latach 1984 – 1985 następuje rozbudowa budynku szkoły przy ulicy Wilczej. Do starego budynku dobudowane zostaje lewe skrzydło i pełnowymiarowa sala gimnastyczna. Ta inwestycja poprawiła warunki pracy nauczycieli i najmłodszych uczniów. Aby jednak odciążyć budynek przy ulicy Młodzieżowej, na Wilczą przeniesiono klasy IV, a później dwie V. Zabieg ten nie zlikwidował całkowicie dwuzmianowości, ale znacznie ja ograniczył.
W drugiej połowie lat 80 i na początku 90 nadal wzrasta liczba uczniów. Jest ich już ponad 1000 i uczą się w 40 oddziałach. Również liczba klas w poszczególnych poziomach dochodzi do pięciu.
Tak szkoła wkracza w lata 90, lata nowej rzeczywistości ustrojowej i społeczno – gospodarczej.
Okres po 1991 r. przynosi kolejne, ważne wydarzenia w życiu szkoły.
Pierwsze, to takie, że szkolnictwo podstawowe, z dniem 1 stycznia 1992 r., przejmuje Samorząd Gminny, co skutkuje wyraźną poprawą w nakładach finansowych na cele oświatowe, drugim jest przeprowadzka liceum ogólnokształcącego do własnego, nowo zbudowanego obiektu.
Od tej chwili, tj. od września 1994 r., następuje zdecydowana poprawa warunków nauki dzieci i pracy nauczycieli. Klasy IV i V opuszczają budynek przy ulicy Wilczej, pozostawiając go w całości najmłodszym uczniom.
W 1999 r., po wprowadzeniu kolejnej reformy (6 – letnia szkoła podstawowa i 3 – letnie gimnazjum) Szkoła Podstawowa nr 6 zostaje wyprowadzona z macierzystego budynku, przy ulicy Młodzieżowej, ustępując miejsca Publicznemu Gimnazjum nr 1.
Teraz główną jej siedzibą jest budynek przy ulicy Wilczej 4, do którego dodano kolejny obiekt, tym razem po Przedszkolu nr 6. Mocno wyeksploatowany wymagał gruntownego remontu, niemalże równemu jego odbudowie. Mimo wielu prac tak naprawdę nigdy nie spełniał standardów przypisanych obiektowi szkolnemu.
Sytuacja w budynku głównym nie wyglądała lepiej. Wąskie korytarze, brak szatni, brak zaplecza wf, brak pomieszczeń socjalnych, magazynów, to tylko nieliczne utrudnienia, z którymi szkoła borykała się na co dzień. Była to przecież spuścizna po małej, poniemieckiej szkole katolickiej, do której na przełomie kilkudziesięciu lat dobudowano kilka sal.
Przełomowy okazał się rok 2010. Po latach obietnic i niezrealizowanych planów, rozstrzygnięto przetarg na rozbudowę szkoły i rozpoczęto prace budowlane.
We wrześniu 2012 r. 400 uczniów klas I – VI oraz dzieci 5 i 6 letnie oddziałów przedszkolnych rozpoczęły naukę w rozbudowanym, nowoczesnym, pozbawionym barier architektonicznych budynku szkolnym.
Wyposażony w przestronne sale dydaktyczne, świetlice, sale gimnastyczne, stołówkę, szatnie i windę gwarantuje bezpieczeństwo, atrakcyjność zajęć, umożliwia pełną realizację zadań szkoły, a ponadto staje się miejscem przyjaznym dla społeczności lokalnej.
Od czasów Kołłątaja i Komisji Edukacji Narodowej wiadomo, że pieniądze wydane na edukację społeczeństwa są najlepszą inwestycją.